Je zwangerschap is voortijdig tot een eind gekomen en daar had je niet op gerekend. In gedachten richtte je de kinderkamer al in, zag je jezelf al lopen achter de kinderwagen en kon je je geluk niet op….of niet?

Het verlies van een jonge zwangerschap is onzichtbaar verdriet. Verdriet dat de wereld om je heen niet ziet. Veelvuldig wordt het verzwegen, maar ook dit verdriet mag de aandacht krijgen die het nodig heeft.

Sommige ervaren zo’n verlies alsof de wereld even stil komt te staan, andere lijken de draad van het leven fluitend weer op te pakken. Omgaan met rouw en verdriet doen we allemaal op een andere manier. En daarbij kan het ook zo zijn dat het verdriet veel later pas aandacht vraagt, doordat een gebeurtenis bij een ander jouw (weggestopte) pijn aanraakt. Het is allemaal normaal.

Emoties kunnen je op zo’n moment overspoelen. De één voelt zich boos en/of leeg, een ander draagt een schuldgevoel. De volgende voelt vooral jaloezie. Jij zit in je cocon en de wereld om je heen die raast maar door.

Het zou zo maar kunnen zijn dat je partner heel anders omgaat met de miskraam. Alsof jullie elkaar even niet lijken te begrijpen, terwijl jullie hetzelfde meegemaakt hebben. Weet dan dat dit heel vaak voorkomt. Het heeft niets te maken met desinteresse of onverschilligheid, maar met het feit dat iedereen op een andere manier omgaat met verdriet in het leven. Geef elkaar daarin de ruimte en, als het kan, praat erover.